ඉතිරි කිරීම යහ ගුණයකි
ඉතිරි කිරීම යනු මිනිසාගේ ජීවිතයේ තිබිය යුතු අතිවිශේෂිත සදාචාරයකි. මේ යහපත් ගුණය පුද්ගලයකුගේ ආර්ථිකය, සමාජය සහ ආගමික පදනම තවත් ශක්තිමත් කිරීමට මූලික වේ. අපගේ සෑම කටයුත්තක් තුළම යම් ප්‍රමාණයක් ලෙස "ඉතිරි කිරීම" යන්නට තැනක් හිමිවිය යුතුය. එය සම්පත් ආරක්ෂා කර ගැනීමේ මෙන්ම ගෙවී යන දවසකට සූදානම් වීමේ මග පෙන්වීමකි.
අද සමාජය බහුතරයක් පරිභෝජන මූලික ව්‍යවස්ථාවක් මත පදනම්ව ක්‍රියාත්මක වේ. “වඩා වටිනා දේ වහාම ලබා ගන්න” යන අදහස අනුව, බොහෝ දෙනා ඔවුන්ගේ ආදායමට වඩා වැඩි වියදම් සිදු කරති. මෙවැනි ආකාරයක ජීවන රටාවක් මිනිසා අවසානයේ ආර්ථික දුෂ්කරතාවයකටද, මානසික ආතතියකටද ලක් කරයි. මිනිසා එවැනි තත්ත්වයකින් මුදවා ගත හැක්කේ ඉතිරි කිරීමේ ශිලාචාරය තුළිනි.
ඉතිරි කිරීමෙන් අපට උපරිම වශයෙන් ලාභ ලබාගත හැක. මුදල්, කාලය, ආහාර, බලශක්තිය, ජලය වැනි සම්පත් ආදී වශයෙන් ඉතිරි කළ හැකි ආකාරයන් බෙහෙවින් ඇත. කුඩා වයසෙන්ම මෙවැනි ගුණයන් වර්ධනය කිරීම අපගේ ජීවිතයම වෙනස් කිරීමට ඉවහල් වේ. විශේෂයෙන්ම ළමුන්ට ඉතිරි කිරීමේ වැදගත්කම අවබෝධ කරවීම, ඔවුන්ගේ අනාගතය සඳහා විශේෂ අත්වැලක් සපයයි.
මුදල් ඉතිරි කිරීම, ආර්ථික අනාගතය සඳහා වඩාත් වැදගත්ය. දිනපතා ආදායමෙන් ඉතිරි කිරීමක් වශයෙන් මුදලක් වෙන් කර තැබීම, හදිසි අවස්ථාවන්ට මුහුණ දීමට, ලාභදායී ආයෝජන වලට මුදල් යොදවා ගැනීමට හා ආරක්ෂිත ආයුධයක් ලෙස භාවිත කිරීමටද උපකාරී වේ. ජීවන අභියෝග, ව්‍යාපාරික අස්ථාවරතාව, රෝගී තත්ත්ව, හදිසි වියදම් වැනි තත්ත්වයන්ට මුහුණ දීමේදී ඉතිරි කළ මුදල් බෙහෙවින් වටියි.
කාලය ද ඉතා වටිනා සම්පතකි. එය නිවැරදිව යොදා ගැනීමෙන් අපට වැඩි කාර්ය සාධනයක් ලබා ගත හැකිය. කාලය ඉතිරි කිරීම සඳහා සැලසුම් සහිත ජීවිතයක්, ප්‍රමුඛතා තීරණය කිරීම, අවශ්‍ය තොරතුරු පමණක් පරිශීලනය කිරීම, නිෂ්ප්‍රයෝජන කටයුතු වලින් වලකී සිටීම වැනි ක්‍රම ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. කාලය වැය කරන ආකාරය වඩාත් හොඳින් තේරුම් ගැනීමෙන් ජීවිතයේ වටිනාභාවය ලබා ගත හැකිය.
ආහාරය ද ඉතිරි කළ යුතු සම්පතකි. අපිරිසිදු ආහාර පිසීම, අවශ්‍යතාවයට වඩා වැඩි වශයෙන් ගෙදරට ආහාර ගෙන්වීම, හෝටල්වල අතිරික්ත ආහාර විනාශ වීම වැනි තත්ත්ව බහුලවම පවතී. මේවාට පිළියම ලෙස, අවශ්‍යතාවය අනුව පමණක් ආහාර පිසීම, අතිරික්ත ආහාරය පුනර්භාවිතය, දරුවන්ට ආහාරය පිළිබඳ නිවැරදි මත දැනුම්දීම වැනි ක්‍රියාමාර්ග ඇරඹිය හැකිය.
වියදම් ඉතිරි කිරීමේ පුරුද්ද පෞද්ගලික ව්‍යාපාරයන්ටද වටිනාකමක් එක් කරයි. කාර්යක්ෂම පරිසරයක්, ප්‍රමාණවත් සම්පත් කළමනාකරණය, අලාභී වියදම් අඩු කිරීම වැනි ආකාරයන් ව්‍යාපාරයට දිගුකාලීන වශයෙන් අභිවෘද්ධියක් ලබා දෙයි. ඒවගේම රාජ්‍ය මට්ටමින්ද සම්පත් විනාශය අවම කරමින් ජනතාවගේ අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා ඉතිරි කිරීමේ මූලධර්මයන් හඳුන්වා දිය යුතුය.
ඉතිරි කිරීම පාරිසරිකවද ඉතා වැදගත්ය. ජලය, විදුලිය, ඉන්ධන, හා වායු සම්පත් වැනි භෞතික සම්පත් නොමිලේම නොලැබෙයි. මේවායේ සීමිත භාවය නිසා ඒවා සුරැකුම අත්‍යවශ්‍ය වේ. එබැවින් නව පරම්පරාවට පරිසරය ආරක්ෂා කළ හැකි විදියට ජීවිත රටාවක් ඉගැන්වීම, ඉතිරි කිරීමේ ඉහළ අදියරක් වෙයි.
ඉතිරි කිරීමේ ගුණය ආගමික ආචාර ධර්ම වලින්ද ප්‍රචලිත කර ඇත. බුදු දහමට අනුව, මධ්‍යස්ථතාව පදනම් කරගත් ජීවිතයක් ගත කිරීම, අවශ්‍යය සහ අවශ්‍ය නොවන දෙවල් අතර වෙනස තේරුම් ගැනීම ඉතා වැදගත්ය. ත්‍රිපිටකයේද, වියදම් සිදු කිරීමේදී ප්‍රමාණවත් භාවය අගය කර තිබේ. මෙම අදහස් අනුව, ඉතිරි කිරීම යනු අපේක්ෂාකාරී ජීවිතයකට යන මඟ පෙන්වීමක් වෙයි.
- ආලෝකා සයුරංගි -
Comments